ป้าไม่อยู่..ผัวเริงร่า
513 คำ
“เหรอจ๊ะ ดีแล้วหละ เด็กสาว ๆ วัยรุ่นก็แบบนี้แหละ กำลังชอบเที่ยว ชอบสนุก ชอบเรียนรู้ แบบนี้แสดงว่า...เราก็อยู่กันสองต่อสอง
น่ะสิจ๊ะเมียจ๋า...หืมมม งั้นเดี๋ยวเรามาหาอะไรทำสนุก ๆ กันดีมั้ยเอ่ย ไหน ๆ ก็วันหยุดทั้งที มาใช้วันหยุดให้มันสนุกสุดยอดไปเลยดีมั้ยจ๊ะทูนหัว”
ผัวหื่นพูดพลางทำหน้าลามกใส่ แลบลิ้นเลียริมฝีปากยั่วๆ
“อ๊อย! ลืมบอกที่รักไปเลยอ่ะ ว่าเดี๋ยวสาย ๆ บ่าย ๆเมียต้องออกไปแบงค์ เคลียร์เงินเดือนให้พวกเด็กเสิร์ฟที่ร้านน่ะ ที่รักก็ไม่ค่อยชอบไปธนาคารด้วยสิ ไม่งั้น...เราจะได้ออกไปด้วยกัน”
“งั้นเมียจ๋าไปเถอะจ๊ะ ไม่ต้องห่วงผัว...เดี๋ยวคืนนี้ กลับมา ค่อยว่ากัน...ผัวอยู่บ้านนั่งกินเบียร์ รอเมียได้จ๊ะ”
“แหม...ที่รักเนี่ย! เป็นยอดผัวจริง ๆ เลย เมียโชคดีจริง ๆ ที่มีผัวทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก เข้าอกเข้าใจ แบบนี้”
สองสามีภรรยาพูดคุยกันไป กินอาหารกันไปอย่างเพลิดเพลิน จนเสร็จก็ช่วยกันเก็บโต๊ะ
จากนั้น ช่วงสาย ๆ นวลจันทร์จึงขับรถออกจากบ้านไป
“เฮ้อ! นังเมียหนังเหนียวเหี่ยวยาน ไม่อยู่แบบนี้ บ้านน่าอยู่ขึ้นเยอะเว้ย ฮ่า ๆ”
หนุ่มใหญ่หัวเราะชอบใจ พลางเอนตัวลงพิงพนักโซฟาหน้าทีวี ตรงมุมรับแขกของบ้าน แล้วยกเบียร์กระป๋องที่สอง ขึ้นซดลงคออย่างสดชื่นรื่นรมย์
ชาตรีมักจะมีความสุขแบบนี้เสมอ เวลาที่ไม่ได้อยู่กับเมียแก่ หุ่นอวบระยะสุดท้ายของตน เพราะความจริงแล้ว เขาทั้งเบื่อทั้งหน่ายเธอมาก แต่เพราะนวลจันทร์เคยจับได้ว่า เขาแอบมีกิ๊กเป็นสาวนักศึกษาเมื่อปีที่แล้ว
หลังจากนั้น ชาตรีจึงต้องคอยเอาอกเอาใจและประจบสอพลอ เพื่อให้เธอตายใจมาตลอด
“โอยยย...สบายตัวดีจริง ๆ”
ชาตรีพูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่เริงร่า หลังจากถอดเสื้อยืดออกไปวางไว้บนโต๊ะ เหลือเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว แล้วนั่งดูทีวีไป กระดกเบียร์ไปเรื่อย ๆ อย่างเพลิดเพลิน
ขณะนั้นในใจก็คิดถึงใบหน้าสะสวยของไอรินหลานสาวเมียขึ้นมา
“อืม หลานไอคนสวย เมื่อไหร่จะกลับมานะ คิดถึงจังเลย”
เขาพึมพำกับตัวเอง แล้วดื่มต่อ ประจวบเหมาะกับที่สาวน้อยได้กลับมาถึงบ้าน แบบพอดิบพอดี
“อ้าว! ลุงชาตรี ทำไมอยู่บ้านคนเดียวล่ะคะ แล้วป้านวลไปไหน?”
เด็กสาวเอ่ยปากทักทาย แล้วเดินเข้ามา พร้อมกับถุงขนมนมเนยในมือ เธอวางมันลงบนโต๊ะ แล้วหย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้ด้านข้างใกล้ ๆ กับที่ลุงเขยกำลังเอนตัว สำเริงสำราญอยู่กับเบียร์หวาน ๆ ยามบ่าย นั่นเอง
“แหม...แม่หลานคนสวย บ่นถึงปุ๊ป ก็รีบกลับมาหาลุงปั๊ป เลยนะจ๊ะ”
ชาตรีแอบคิดในใจอย่างนั้น แต่ต้องตอบเธอไปอีกแบบ
- ผู้เขียน
