“พี่จะรับผิดชอบพิมพ์ไปตลอดชีวิต” น้ำเสียงหนักแน่นทำให้คนได้ฟังหัวใจพองโต แต่เพราะแค่ความรับผิดชอบเท่านั้นหรือ หัวใจที่พองโตค่อยๆแฟบลง เมื่อคิดได้ว่าเขาจะจดทะเบียนสมรสกับเธอเพียงเพราะคำว่ารับผิดชอบ
“ถ้าพี่เมฆจะมารับผิดชอบพิมพ์เพราะเรื่องแค่นี้ ไม่จำเป็นค่ะ เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็ไม่ถือกันแล้วล่ะค่ะ”
“ถ้าไม่ถือกันแล้ว ทำไมพิมพ์ถึงยังบริสุทธิ์ผุดผ่องมาจนถึงมือพี่”
“พี่เมฆ!” พิมพ์รพีพรขึ้นเสียงสูง และหอบหายใจแรงเพราะความโกรธหรือความอายก็ยังไม่แน่ใจตัวเองเท่าไรนัก
“สงสัยต้องย้ำอีกครั้ง พิมพ์จะได้เลิกงอแง” ปลัดเมฆาโน้มใบหน้าลงต่ำ พิมพ์รพีพรใช้มือยันคางสากไว้
“อย่านะ” เสียงหวานสั่นเล็กน้อย
“พรุ่งนี้ไปจดทะเบียนสมรสกันนะ โอเคไหม” พิมพ์รพีพรเม้มปากแน่นก่อนจะยอมรับในสิ่งที่เขาต้องการ
“ค่ะ...พอใจหรือยังคะ ลงไปจากตัวพิมพ์ได้แล้ว” พิมพ์รพีพรพยายามผลักอกกว้างออกด้วยแรงทั้งหมดที่มี
“ว่าง่ายๆ อย่างนี้ต
