“ได้...งั้นแบบนี้ก็แสดงว่าเธอต้องตอบแทนบุญคุณเหนือไปตลอดชีวิตสินะ”
“ใครเขาหมายความแบบนั้นกัน ที่นี่พี่เหนือไม่มีใครนะคะ ตั้งแต่มาพี่เหนือก็เหมือนตัวคนเดียว”
“ณิชา! ตกลงเธอยังรักมันใช่มั้ย” ณิชาโกรธมากกว่าที่เห็นเขานั่งอยู่กับริกาเสียอีก เธอรักเขานะ แล้วเขามาถามแบบนี้ได้ยังไงกัน
ภีมะนิ่งเงียบไป เขาไม่ควรถามณิชาไปแบบนั้น แต่เพราะเธอหายไปนาน แค่ไปทำแผลก็ไม่ควรจะนาน กลับมามืดค่ำแบบนี้ เขาควรไปตามเธอหรือให้ใครไปตามเธอแต่เขาก็ไม่ทำ “เอ่อ...พี่ขอโทษ”
ณิชานั่งลงและเอ่ยเสียงเย็น “พี่ภีม พี่คิดว่าบนโลกใบนี้จะมีพิษชนิดที่สามารถทำให้คนตาบอดได้ตั้งแต่เกิดมั้ยคะ” !!! ภีมะใจกระตุกทันที
ที่ณิชาหายไปนานเพราะวันนี้ที่เธอพาเหนือสมุทรไปทำแผล เธอเจอกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง คนที่ทำแผลให้กับเหนือสมุทร เธอดูร้อนรนแปลกๆ เมื่อเธอพาเหนือสมุทรกลับไปพักที่บ้านพักของเขาแล้ว ณิชาจึงกลับมาที่นี่อีกครั้ง
ณิชาที่อา
