ทำลายพรหมจรรย์...1
471 คำ
"คุณเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่คุณไม่ได้อยากทำมันจริงๆ หรอกนะ" นาวินพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล คำพูดของวินทำให้พลอยใสเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขาอีกครั้ง และเห็นความห่วงใยที่ซ่อนอยู่ข้างในนั้น คนแปลกหน้าที่ส่งแววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยมาให้เธอ มันทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวเป็นอย่างมาก แต่ทว่าคนอย่างพลอยใส ถ้าได้เริ่มต้นแล้วเธอจะต้องไปต่อให้สุด เธอไม่มีวันหันหลังกลับไปอย่างเด็ดขาด
"แต่ฉันอยากจะทำ ฉันแค่อยากพิสูจน์บางอย่าง คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอก ทำสิ่งที่คุณต้องการเถอะ" พลอยใสตอบเสียงแผ่ว แม้ว่ามันไม่มั่นคงเท่าไหร่ แต่มันก็พอที่จะทำให้เขารับรู้ได้ว่าเธอพร้อมที่จะเดินหน้าไปกับเขา แม้ว่าเธอจะมีท่าทางหวาดหวั่นมากเท่าใดก็ตาม
นาวินตัดสินใจเดินเข้ามาใกล้ๆ และนั่งลงข้างๆ เธอ เขายื่นมือออกไปจับมือของเธอเบาๆ พลอยใสตกใจแต่ก็ไม่ได้สะบัดมือออก สายตาของชายหนุ่มจ้องมองเข้าไปในแววตาของหญิงสาว ในแววตาของเขามันเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจซ่อนไว้ได้ ก็เธอสวยซะขนาดนั้นแล้วเขาจะหยุดความปรารถนาของเขาได้อย่างไร
"การแก้ปัญหาด้วยการสร้างปัญหาใหม่ มันไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องเสมอไปนะครับ แต่ถ้าคุณยืนยันที่จะทำแบบนั้น ผมก็จะอยู่เป็นเพื่อนคุณทั้งคืน" นาวินเอ่ยอย่างใจเย็น เขายังรู้สึกว่าเขาทำลายเธอไม่ลงต่อให้เขาจะเต็มไปด้วยความปรารถนามากเท่าใดก็ตาม มันทำให้พลอยใสมองผู้ชายคนนี้ด้วยความประหลาดใจ เพราะผู้ชายส่วนใหญ่เต็มไปด้วยความกักขฬะและเต็มไปด้วยความปรารถนา แต่เขากลับไม่ใช่ เขากลับบอกให้เธอทบทวนอยู่หลายครั้งและไม่ยอมเริ่มในสิ่งที่เธอต้องการเสียที
พลอยใสเงียบไปครู่หนึ่ง เธอมองเข้าไปในดวงตาของนาวินอีกครั้ง แล้วก็พบว่าสายตาของเขานั้นแตกต่างจากสาธิตโดยสิ้นเชิง สายตาของนาวินเต็มไปด้วยความจริงใจ ในขณะที่สาธิตมีเพียงความเห็นแก่ตัว แล้วถ้าสาธิตได้โอกาสแบบนี้ เขาคงไม่มีทางถามอย่างแน่นอน เพราะในระหว่างที่เธอและเขาเป็นแฟนกัน
แต่พลอยใสไม่มีทางหยุดหรอก ในเมื่อได้เจอคนแบบเขามันก็นับว่าเป็นโชคดี แต่ถ้าจะให้เธอหยุดเป้าหมายของตัวเอง เธอไม่มีทางหรอก เป้าหมายของเธอมันมีไว้เดินหน้าต่อเท่านั้น ส่วนเขาจะว่ายังไงมันก็เรื่องของเขา
- ผู้เขียน
