“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะหนูอ้อน”
ฉันตกใจสะดุงหันขวับไปเผชิญหน้ากับหมวดชาญชัยที่ยืนใกล้ฉันมากจนได้กลิ่นลมหายใจอุ่นซ่านเจือกลิ่นเหล้าเบาบาง ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ดื่มมากเหมือนพ่อ เพราะเขายังยืนได้ตรง
“อุ๊ย! ตกใจหมดเลย หมวดเข้ามาทำไมเงียบๆ เกือบสาดน้ำใส่หน้าแล้วมั้ยล่ะ” ฉันดุใส่เขา นึกอยากสาดน้ำใส่หน้าหล่อๆเขาจริงๆ
หมวดชาญชัยขยับใบหน้าหล่อเหลาเข้าใกล้ใบหน้าฉันจนลมหายใจแทบประสานกัน ลมหายใจอุ่นซ่านเจือกลิ่นเหล้าเบาบาง “ก็..เข้ามาอวยพรวันเกิดให้หนูอ้อนไงครับ คนดีของอา”
ฉันอึ้งนิดหน่อยที่เขารู้ เชิดหน้าใส่เขาน้อยๆขณะขยับกายออกห่างจากเขาเหมือนรังเกียจ ทั้งที่ไม่ได้รังเกียจอะไร มันเป็นจริตแบบไม่รู้ตัว เหมือนร่างกายมันรู้ว่ามีสิ่งอันตรายอยู่ใกล้
“อ๋อ จำได้ด้วยหรือคะ ขอบคุณค่ะ”
“จำได้สิ วันสำคัญนี่นา”
“หรือว่าตามไอจีหนู”
“เปล่าซะหน่อย จำได้เอง”
“ใส่ใจขนาดนั้นเชียว”
“ก็หนูเป็นคนพิเศษ”
“หืม?” เ
