“เอ่อ สิ”
“นัดใครไว้แต่เขาไม่มาใช่ไหม” ราเมศถามพร้อมกับสาวเท้าเข้าใกล้ทำให้สิตาลถอยหลังกรูด
‘นอกจากเป็นนายหัวแห่งเกาะมุกตะวัน เป็นท่านประธานบริษัทมุกงาม รับจํอบเป็นหมอดูด้วยหรือไงแม่นจิรง’
ถึงกระนั้น ส่ายหน้าปฏิเสธ เธอไม่อยากให้เขารู้ว่านัดกับใคร เพราะจะเกิดความเข้าใจผิดได้ เธอคิดว่าจะคุยกับภูชิศเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้
“มั่วแล้ว ฉันจะไปนัดใครมา คนบนเกาะนี้ฉันไม่รู้จักใคร”
“ไปยุ่งกับผัวชาวบ้านระวังเมียเขาจะตามมาตบได้นะ”
“ฉันไปยุ่งกับผัวใคร อย่ามากล่าวหานะ”
“ผัวใครคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ผมซึ่งเป็นว่าที่ผัวของคุณ จะไม่ยอมให้คุณมีชื่อเสียงด่างพร้อยเด็ดขาด”
สิตาลขึงตาใส่เขาทั้งฉุนทั้งเขิน “ว่าที่ผัวอะไรกัน ฉันไม่ยอมรับหรอก”
ไม่คิดว่าคำพูดแค่นั้นจะทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปนับจากนี้ เพราะมันไปจี้ใจดำคนขี้หวงให้หน้ามืด ราเมศหงุดหงิดจนอดกลั้นไม่อยู่ แค่รู้ว่าสิตาลนัดพบกับภูชิศเขาก็โกรธมากพออยู่แล้ว แล
