ในหัวของฉันมันเกิดความสับสนเมื่อถูกจูบ ไม่รู้ว่าคุณต้าจะเอายังไงกันแน่ ต้องการให้เลิกยุ่งแล้วทำให้คนอื่นใจเต้นแรงแบบนี้นะเหรอ
“อื้อ!” ฉันผลักแผงอกแกร่งเบา ๆ ภายในใจมันรู้สึกขัดขืน เพราะเพิ่งเจ็บปวดจากคำพูดใจร้ายที่คุณต้าพ่นออกมา
ถ้าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรจริง ๆ ฉันก็จะพยายามไม่คิดเกินเลย และมันต้องไม่ใช่แบบนี้
“ไหนเมื่อกี้อยากให้ฉันทำ”
“ตะ... ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ”
“เพราะ?”
“มีนเจ็บแผล…” เจ็บมันก็ส่วนนึงแต่ลึก ๆ แล้วฉันแค่ไม่อยากรู้สึกหวั่นไหวเพิ่มในตอนนี้ มันยังไม่พร้อมจริง ๆ
“แล้วสรุปว่ามันทำยังไง”
“เดี๋ยวมีน…”
“ถ้าเธอยังไม่เลิกความคิดที่จะทำแผลเอง ฉันจะใช้อย่างอื่นทำให้แล้วนะ”
ริมฝีปากฉันเม้มแน่นปิดสนิทเมื่อถูกขู่มาแบบนั้น เพราะรู้ดีว่าร่างสูงกำลังสื่อถึงอะไร สุดท้ายฉันก็ต้องบอกวิธีการทำแผลกับเขาด้วยความจำนน
ระหว่างที่ทำแผลทั้งฉันและเขาไม่มีใครพูดอะไรเลยสักคำ ทำให้บรรยากาศถูกปกคลุ
