เสียงเคาะประตูดังขึ้นแรงๆ หลายครั้งติดต่อกันทำให้ร่างสูงใหญ่ของเมธาพัฒน์ที่หลับใหลไม่ได้สติรู้สึกตัวตื่นขึ้น ชายหนุ่มลืมตา ศีรษะได้รูปที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมดกดำถูกสะบัดไปมาหลายครั้งเพื่อขับไล่ความมึนงงที่กัดกินสมองอยู่อย่างแน่นหนา
ความมืดมิดของบรรยากาศรอบตัวทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล ชายหนุ่มขยับร่างกำลังจะลุกขึ้นแต่เขาก็มีอันต้องแปลกใจ ที่ร่างกายของเขาเหมือนกับสัมผัสเข้ากับอะไรบางอย่างที่นุ่มนิ่มใต้ผืนผ้าห่มเดียวกันนั้น
โดยไม่ปล่อยให้ความสงสัยเกาะกุมจิตใจนานเกินไปนัก มือหนาเอื้อมไปเปิดโคมไฟที่หัวนอน แสงสว่างช่วยทำให้มองเห็นอะไรชัดเจนขึ้น และนั่นก็คือสิ่งที่เขาต้องแปลกใจ เมื่อพบร่างของใครอีกคนบนเตียงนอนของเขา
“พวงชมพู?!” เสียงแหบพร่าพึมพำอยู่ในลำคอ ดวงตาคมกล้าของเขาตื่นตะลึง ความทรงจำที่หายไปก่อนหน้านี้หลายชั่วโมงเริ่มกลับคืนมา และยิ่งเห็นสภาพของตัวเขาเองแล้ว มันยิ่งตอกย้ำสิ่
