ท่ามกลางความมืดมิดของราตรีกาล คืนนี้บ้านหลังน้อยยังคงเปิดไฟสว่างไสว เหมือนเจ้าของบ้านจะใช้แสงสว่างเป็นเพื่อนให้อุ่นใจ ในค่ำคืนที่อ้างว้างและเดียวดายเช่นนี้ คืนนี้สี่สาวไม่ได้มานอนเป็นเพื่อนจอมใจอย่างเช่นทุกวัน ที่ทั้งสี่จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาอยู่เป็นเพื่อนคนท้องไม่เคยขาด
ขณะนี้จอมใจยังนอนไม่หลับ เพราะเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องเอาแต่ดิ้นไม่หยุดหย่อน เล่านิทานให้ฟังก็แล้ว ร้องเพลงกล่อมก็แล้ว ลูกน้อยของเธอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะนอน
“ลูกจ๋า เป็นอะไรจ๊ะคนดี ทำไมถึงไม่ยอมนอน” พูดกับลูกน้อยด้วยเสียงนุ่มละมุนแฝงไปด้วยความอบอุ่นและรักใคร่ พลางลูบไล้หน้าท้องนูนของตนเบาๆ
เมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นแม่เจ้าตัวน้อยยิ่งดิ้นแรงขึ้น ส่งผลให้จอมใจถึงกับน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บ ปนหวาดหวั่นกับปฏิกริยาแปลกๆ ที่ลูกน้อยแสดงออกมา กลัวว่าเขาจะไม่สบายถึงได้ไม่ยอมหลับยอมนอน ทั้งที่เมื่อก่อนหากเธอเล่านิทานให้ฟังเขาก็จะหล
