“ก็ฉันเป็นห่วงเมียกับลูกฉันนี่นา” ลูเซียสไม่ฟังคำห้ามปรามของเพื่อน ยังคงเดินไปเดินมาไม่หยุดหย่อน เพราะไม่รู้จะระงับอาการตื่นเต้น กระวนกระวายใจ ด้วยวิธีไหนที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว
“ใจเย็นๆ ค่ะคุณลูเซียส จอมใจไม่เป็นอะไรหรอก ทำใจให้สบายนะคะ” สายน้ำผึ้งเอาน้ำเย็นเข้าลูบ พูดปลอบใจให้สามีของเพื่อนรักคลายกังวล เพราะสีหน้าของลูเซียสซีดเป็นไก่ต้ม แทบดูไม่ได้เลยตอนนี้
“ครับ ผมก็หวังว่าลูกกับเมียผมจะปลอดภัย” พอได้ยินคำปลอบโยนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลของสายน้ำผึ้ง มันกลับเหมือนสะกดสิ่งที่เขาหวาดกลัว ให้สงบลงได้อย่างน่าประหลาด
“โอ๊ย...เจ็บเหลือเกิน” เสียงกรีดร้องโหยหวนปานจะขาดใจด้วยความเจ็บปวดของภรรยาดังเล็ดลอดออกมา ทำให้คนที่เฝ้ารอใจหายใจคว่ำ นี่เมียเขาก็หายเข้าไปเป็นสองชั่วโมงแล้ว แต่ทำไมยังทำคลอดไม่เสร็จซักที
“โอ้…เมียจ๋า อย่าเป็นอะไรไปนะ คนดีของพ่อรีบออกมาเถอะลูก แม่เขาเจ็บมากแล้ว” ส่งเสียงจากหน้าห้องค
