ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง จอมใจก็งัวเงียตื่นขึ้นมา พร้อมทั้งยกแขนคนที่นอนหลับอุตุอยู่ข้างกายออกจากตัวเบาๆ พยุงร่างขึ้นมานั่งพิงที่หัวเตียง สมองเริ่มคิดทบทวน ถึงสิ่งที่ลูกในท้องแสดงออกมา ตลอดเวลาที่เธออยู่กับพ่อของเขา มันเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้เป็นมารดาดีว่า เจ้าต้วน้อยต้องการพ่อมากเพียงใด เพราะเมื่อใดก็ตามที่เธอต่อว่าลูเซียส หรือทำท่ารังเกียจไม่อยากให้เขาเข้าใกล้ ลูกก็จะถีบท้องแรงๆ นั่นแสดงว่าเขาโมโหหรือไม่ชอบใจ แล้วเมื่อนั้นเธอก็จะต้องแพ้ท้อง เวียนหัวและอาเจียนทุกที แต่อาการทุกอย่างจะหายเป็นปลิดทิ้งเมื่ออยู่ใกล้ลูเซียส
มันเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจมาก ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ จอมใจไม่ได้บอกความจริงข้อนี้ให้เขาได้รับรู้ ว่าเขามีอิทธิพลกับลูกมากแค่ไหน เพราะกลัวชายหนุ่มจะได้ใจ และนำมาใช้เป็นข้ออ้างในการเข้าถึงเนื้อถึงตัวเธอ สะบัดหัวให้เลิกคิดฟุ้งซ่าน แล้วก้มลงคุยกับลูกสองคนเบาๆ
“ลูกจ๋า บอกแม่ที
