เมื่อเปิดประตูคาเฟ่เข้าไป พาขวัญก็ฉีกยิ้มกว้างให้เจ้ามือที่บอกจะเลี้ยงกาแฟ ภูมิรีบขยับตัวลุกขึ้นยืนอย่างสุภาพ
“ผมสั่งกาแฟไว้ให้แล้วนะครับ” พาขวัญเหลือบมองกาแฟเย็นที่วางบนโต๊ะพร้อมกับมีเค้กอีกหนึ่งชิ้น
“ผมไม่รู้ว่าคุณแอ้มชอบทานเค้กรสอะไร ก็เลยแอบถามพนักงานที่ร้าน ว่าคุณแอ้มเคยซื้อเค้กไหม และเค้กมะพร้าวก็คือสิ่งที่คุณแอ้มซื้อทานบ่อยที่สุด”
ไม่รู้ว่าเป็นการละลาบละล้วงเกินไปไหม แต่ภูมิก็อยากทำให้พาขวัญ แม้จะรู้ว่าพาขวัญมีสามีอยู่แล้วก็ตาม และชายหนุ่มก็ไม่ได้คิดจะแย่งพาขวัญมาเป็นของตัวเองแน่ แม้จะถูกชะตากับหญิงสาวมากเพียงใด แต่ก็ไม่คิดจะทำร้ายครอบครัวใครให้แตกแยก
“ขอบคุณค่ะ ไม่คิดว่าคุณภูมิจะดูแลดีขนาดนี้ แอ้มอยากเห็นหน้าผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นแล้วสิคะ ที่ได้แฟนที่น่ารักแบบคุณภูมิ”
เสียดาย นี่คือประโยคที่ผุดเข้ามา
“ผมยังไม่มีแฟนหรอกครับ สงสัยเกิดมาเพื่อเป็นคนอกหัก รักกับใครก็เจอแต่ผู้หญิงใจ
