ทันทีที่ถึงโรงพยาบาล พาขวัญก็รีบลงจากรถตรงมายังห้องฉุกเฉิน ส่วนคุณากรนำรถไปจอดที่ลานจอดรถ และเมื่อมาถึงห้องฉุกเฉินพาขวัญก็อยากจะร้องไห้ เมื่อเห็นน้องสาวนั่งกอดหลานสาวตัวน้อยอยู่บนตัก เหมือนสองแม่ลูกกำลังปลอบใจกันและกัน มองไปยังประตูห้องฉุกเฉินที่ปิดสนิท
พาขวัญบอกตัวเองว่าเธอจะต้องเข้มแข็งให้ได้ เธอเป็นพี่สาวเธอจะต้องเป็นที่พึ่งให้น้องสาวกับหลาน เธอจะไม่ร้องไห้อ่อนแอให้เห็น
“อ้อม แม่เป็นไงบ้าง” อ้อม หันมองพี่สาว นัยน์ตาแดงก่ำ
“ยังไม่ออกมาเลยพี่แอ้ม แม่ล้มในห้องน้ำแล้วก็หมดสติไปเลย” เอ่ยบอกพี่สาวเสียงสั่นเครือ น้ำตาก็พานจะไหล พาขวัญจึงนั่งลงข้างน้องสาวและบีบไหล่เล็กเบาๆ
“คุณยายนอนหลับไม่ตื่นเลยค่ะป้าแอ้ม หนูเรียกตั้งหลายครั้งก็ยังไม่ตื่น” อยากจะร้องไห้ น้ำตาก็พร้อมจะไหล แต่พาขวัญก็ต้องกลั้นไว้และลูบศีรษะหลานเบาๆ
“เดี๋ยวคุณยายก็ตื่น คุณยายเก่งอยู่แล้ว ตอนนี้อาจจะกับคุณหมอในห้องอยู่ก็ได้”
