“สนุกสนานหางสั่นดิกๆ เลยสินะเมื่อคืน ถึงได้กลับบ้านช้ากว่าผมแบบนี้” พาขวัญนั่งอมยิ้ม มองคนที่ยืนหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน
ความจริงเธอแยกย้ายกับเพชรการุณตั้งแต่ห้าทุ่มแล้วด้วยซ้ำ ใครจะบ้าไปนั่งดื่มกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง จนดึกดื่นค่อนคืนขนาดนั้น เมื่อแยกย้ายกันเธอก็ไปอาศัยนอนเล่นอยู่ที่ห้องตรีณรงค์ รอเวลาที่เหมาะสมค่อยกลับห้อง เพราะอยากรู้ว่าคุณากรจะเป็นเช่นไร หากเขากลับมาแล้วไม่เห็นเธออยู่ในห้อง
พาขวัญยังจำน้ำเสียง สีหน้า แววตา ของคุณากรได้ดี ตอนเปิดประตูห้องเข้าไป ทุกอย่างที่ชายหนุ่มแสดงออกมา ชวนให้พาขวัญคิดว่าเขาหึงและหวงเธอ อีกทั้งยังไม่พอใจที่เธอกลับดึกดื่น เพราะคุณากรดึงเธอเข้าไปกอดและสูดดมตามเนื้อตัวเธอราวกับสุนัขดมกลิ่น เปิดเสื้อเช็กตามร่างกายหาร่องรอยต่างๆ เพื่อแน่ใจว่าเธอไม่ได้นอกลู่นอกทางไปไหน
“คุณไม่ได้นอกกายผมใช่ไหมแอ้ม”
“ตราบใดที่ทะเบียนสมรสยังมีชื่อคุณร่วมอยู่ในใบ
