“ถ้าบอกว่าชอบเหมือนกัน” เสียงทุ้มพร่าดังขึ้นทั้งที่ยังซบหน้ากับไหล่
“ไม่ต้องพูดเพื่อเอาใจ มันไม่มีประโยชน์อะไร” ฉันพยายามแกะแขนที่กอดเอวออก ทั้งข่วน ทั้งหยิก อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีจะยอมปล่อยเลย
“ทำไมคิดแบบนั้น”
“...” มือที่กำลังดึงแขนหยุดนิ่งลง ทำไมถึงคิดแบบนั้นเหรอ
“ที่เราจูบกันก็ไม่ใช่ครั้งแรก กูทำมานานแล้วตอนมึงเมา”
“...” กำลังพูดเรื่องอะไร
“กูทำเพราะรู้สึก แต่มันแค่ทำตอนมึงมีสติไม่ได้” ทำเพราะรู้สึก...
“จะรู้สึกกับกูได้ไง ที่ผ่านมาก็เห็น...ทุกอย่างแล้ว” เสียงของฉันกำลังสั่น แม้จะพยายามควบคุมมันแต่ก็ไม่ได้ผล
“...”
“ถ้ารู้สึกต้องไม่ทำแบบนั้นสิ บอกแล้วไงว่าเก็บมาทุกเรื่อง”
“...” ฟ่ายิ่งกอดฉันแน่นขึ้น แน่นจนเริ่มหายใจไม่ออก
“แต่ก็ไม่ได้คาดหวังที่จะถูกรักหรอก เพราะตอนนี้กูไม่รู้สึกแล้ว”
“ไม่มีทาง...” เขาพึมพำอะไรบางอย่างที่ฉันได้ยินไม่ชัดเจนนัก
“ปล่อย”
“กูรักมึงจริง ๆ นะไอร
