ตอนที่ 38
ไม่มีทางปล่อย
“เป็นอะไรเหรอเปล่า?”
ปริญ เอ่ยถามคนรัก เมื่อมาถึงเพนท์เฮ้าส์แล้ว และเห็นว่าหญิงสาวมีสีหน้าทีฉายแววกังวลมาตลอดตั้งแต่กลับจากร้านข้าวมันไก่ลุงฮวนแล้ว แม้ใจจริงเขาอยากพาเธอไปพักที่บ้านของเขา แต่ มนชิดา ก็อ้างว่าอยู่ไกลจากออฟฟิศเกรงจะไปทำงานไม่สะดวก นั่นทำให้เขาจำต้องตามใจเธอในเรื่องนี้
“บอกตรงๆว่ามนยังกังวลหลายอย่าง”
มนชิดาสารภาพตามตรง หลังจากเดินออกจากห้องน้ำด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน ผมที่สระแล้วยังเปียกชื้นจน ปริญ ต้องลุกเอาไดร์สไปเป่าผมให้
“หือ กังวลเรื่องอะไรครับ” เขาจับผมเธอทีละช่ออย่างเบามือ และใช้ไดร์สเป่าไล่ตั้งแต่โคนจรดปลายอย่างใจเย็น เป็นครั้งแรกที่เขาทำอะไรแบบนี้กับผู้หญิง และเขารู้สึกมีความสุขที่ได้ทำ
“วันนั้นที่พี่ปริญบอกว่าได้ยินเสียงกระซิบของตะวัน พี่ได้ยินจริงๆใช่มั้ยคะ”
เธอถามเขาเบาๆ นัยน์ตาคู่สีน้ำตาลมองหน้าหล่อเหลาที่ก้มๆเงยๆผ่านกระจกเงาบานใหญ่
