ตอนที่ 35
นิมิตของตะวัน
“ตะวัน!! เป็นไงบ้าง?”
หน้าสวยผุดผาดที่เต็มด้วยหยาดน้ำใส ยื่นมาหาลมหายใจอุ่นร้อนของเธอรวยรดรินอยู่ใกล้ๆ ผสานกับกลิ่นดอกกล้วยไม้ป่า และเขาก็ดอมดมกลิ่นนั้นเข้าไปจนเต็มปอด
“ศรีไพร”
ตัวตนของเขาเอ่ยออกไปเช่นนั้น เมื่อสบนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้าที่แฝงความโศกเศร้าของเธอ ก่อนจะก้มลงมองร่างของตัวเองที่จมอยู่ในน้ำครึ่งท่อน และมีมอเตอร์ไซด์คันเก่งกระเด็นตกไปอยู่ไม่ห่างนัก
“เราบอกแล้วว่าไม่ต้องรีบขับมา เห็นมั้ยว่าถนนมันลื่นดีนะไม่เป็นอะไรมาก” หญิงที่ชื่อศรีไพร ประคองร่างของเขาขึ้นจากน้ำ เธออยู่ในชุดผ้าถุงสีครีมและเสื้อผ้าฝ้าย เนื้อตัวเธอเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำไม่ต่างจากร่างเขาในตอนนี้
“ใจของเราเหมือนจะแตกสลาย เมื่อรู้ว่าศรีไปเป็นของคนอื่น เราไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย”
เขาที่ไม่ใช่ตัวเองในตอนนี้พร่ำรำพันต่อ
“เราขอโทษนะตะวัน ...เราขอโทษจริงๆ”
เสียงขอโทษของเธอแผ่วเบานัก มันกลืนหายไ
