ตอนที่ 10
ต้องการชดใช้
“เป็นของผมนะ”
เสียงกระซิบแผ่วเบาข้างหูวนเวียนในโสตประสาทของ มนชิดา ครั้งแล้วครั้งเล่าจนไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงตะวันในอดีตชาติหรือเสียงของ ปริญ คนในภพปัจจุบันกันแน่ แต่ความสุขสมมากมายที่เขามอบให้เธอทั้งคืนก็ทำเอาหญิงสาวเหนื่อยอ่อนจนหลับไหล
“อืม”
มนชิดา รู้สึกตัวในตอนสายเมื่อแสงแดดที่ส่งผ่านม่านลอดมาทางหน้าต่าง เปลือกตาคู่สวยกระพริบถี่รัวเร็ว สติสัมปะชัญญะของเธอเริ่มกลับมา
ร่างกายหนักอึ้งของเธอเริ่มขยับตัว
“อะ”
สิ่งที่เห็นคือใบหน้าหล่อเหลาของ ปริญ ที่หลับสนิทอยู่ข้างๆ แขนเขาโอบเอวเธอไว้ ร่างกายเธอเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่
หน้าของเธอแดงซ่าน เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เร่าร้อนเมื่อคืน
พลันภาพและเสียงที่เธอกับเขาเริงรักกันอย่างหนักหน่วงก็หวนคืนมา เสียงเนื้อกระทบเนื้อและถ้อยคำหยาบโลนที่เขากระซิบอยู่ข้างหูวนเวียนมาในสมองอีกครั้ง
เขาหลับอยู่ ...และเหมือนจะหลับสนิท
