ตอนที่ 19
หอกข้างแคร่
“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ เดี๋ยวกลับเองมนเอารถมา”
มนชิดา เอ่ยเสียงแหบแห้งเมื่อถูกประคองห่างออกมา เธอยังไม่อยากอยู่ใกล้เขาในตอนนี้ เกรงว่านิมิตในหัวจะตีกันยุ่งเหยิงไปหมด เพราะพอเห็นสองคนนั้นแล้วมี ปริญ แทรกเข้ามานั่นยิ่งทำให้ท้องใส้เธอปั่นป่วนกว่าเดิม
รู้สึกหนักอึ้งและตาพล่าลายไปหมด
“กลับรถผม เดี๋ยวให้คนเอารถไปให้”
ปริญ เอ่ยเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ เขารู้ว่าตอนนี้เธอกำลังเจออะไรบางอย่างที่ทำให้เครียด จนอาการแพนิคกำเริบเหมือนที่เพื่อนเขาเคยบอกไว้
และเขาต้องการจะดูแลเธอ ไม่ใช่โดนผละห่างแบบนี้
“คุณถอยออกจากมนก่อน”
เธอเอ่ยเสียงเว้าวอน พยายามผลักเขาให้พ้นตัวแต่เหมือนไม่เป็นผล ปริญ โอบเอวเธอแน่นขึ้น โดยไม่สนใจว่าใครจะมองด้วยซ้ำ
“อะ..ฮือ”
ร่างของเธออ่อนยวบลง แขนขาเหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงเมื่อกายหนาเบียดเสียดใกล้ชิด
พลันภาพนิมิตก็ปรากฏอีกครั้ง
“พี่ตะวันไม่น่าเลย ทำไมจากกันไปเร
