ตอนที่สามสิบห้า
ห้าวันต่อมา
12.36 น.
ปึ่ก!
"...??"
"เป็นเหี้ยอะไรหนักหนาวะไอ้ฮอว์คมึงนั่งซึ่มมาค่อนวันแล้วนะพวกกูชวนมาดูน้องไม่ได้ให้มองมานั่งเหม่อ!"
"กูก็ดูอยู่นี่ไง!"
"อ่อหรอ นี่ไม่เห็นหรอว่ามึงกำลังมองอะไรอยู่!?"
ร่างสูงที่เพิ่งพูดเสร็จชี้ให้เพื่อนตัวปัญหาของตัวเองมองไปที่สระน้ำตรงหน้าทันทีเพราะฮอว์คที่บอกว่าดูน้องเอาแต่มองไปที่สระมาหลายชั่วโมงแล้ว ฮอว์คขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปมก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาเบาๆและลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกมา
ฟึ้บ..
"มึงจะไปไหน?"
"ไปล้างหน้า"
"ที่มึงเหม่อนี่เพราะหนาวหรอวะ?"
ฮอว์คชะงักขาตัวเองที่กำลังจะเดินออกมาทันทีพร้อมกับสายตาคมกริบของเขาที่ตวัดมองเปียกปูนอย่างไม่พอใจที่เพื่อนเขาถามมาแบบนั้น เปียกปูนถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับโบกมือไล่ฮอว์คทันทีแต่ถึงจะไล่ไปเปียกปูนก็มองตามฮอว์คอย่างเป็นห่วงเพราะที่มันเป็นแบบนี้พวกเขาก็มีส่วนผิด ผิดที่ชวนม
