"อย่าพูดว่ารักกูเลยถ้าแค่ความเชื่อใจมึงยังให้กูไม่ได้"
ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นพร้อมกับเหลือบมองฮอว์คที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองทั้งน้ำตา ฮอว์คจ้องมองฉันนานนับนาทีก่อนที่เขาจะค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาให้เท่ากับใบหน้าฉันพร้อมแววตาดุดันที่กำลังมองมาที่ฉันอย่างน่ากลัว
"ต่อให้มึงเก็บของกูไปเผาทิ้งกูก็ไม่ยอมเลิกกับมึง"
"..."
"กูมันเหี้ยหนาว แต่มึงยังไม่รู้ถึงความเหี้ยสุดๆของกูเพราะงั้นอย่าพยายามจะบอกเลิกกูเพราะกูไม่เลิกกับมึงแน่!"
"ทำไมมึงเป็นแบบนี้วะฮอว์ค!?"
หมับ!!
ดวงตาฉันหรี่ลงด้วยความเจ็บทันทีที่ฮอว์คเอื้อมมือมาบีบต้นแขนฉันแน่นและจ้องมองมาที่ฉันด้วยแววตาข่มขู่ อะ...อะไรกันทำไมฮอว์คมันถึงเป็นแบบนี้!?
"ถ้าคนที่ยืนข้างๆมึงไม่ใช่กูมึงก็อย่าหวังว่าจะเริ่มต้นใหม่ได้กับใคร ยิ่งไอ้เหี้ยเกรย์...ถ้ากูรู้ว่ามึงรักมันกูเอามันแน่"
"ฮอว์คนี่มึงเป็นบ้าไปแล้วรึไง!?"
"อย่าให้กูบ้าหนาวถ้ากูบ้าแล้วใค
