00.16 น.
ติ๊ดๆๆๆ...เอี๊ยดด!
"..."
ฟึ้บ!
เสียงโทรศัพท์ที่ดังมาตลอดทางเงียบไปทันทีที่ฉันตัดสายและปิดเครื่องพร้อมกับโยนมันไปเบาะหลังโดยไม่สนใจว่ามันจะหล่นไปตกไหนรึป่าว มือของฉันยกขึ้นจับพวงมาลัยรถไว้และค่อยๆซบหน้าผากตัวเองลงไปกับหลังมือตัวเองอย่างไร้เรียวแรง
"ฮึก..."
ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ...ทำไมความรักที่ฉันทุ่มเทให้เขาขนาดนี้กลับได้รับตอบกลับมาด้วยการถูกหักหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมฉันต้องทนทรมานกับความรักบ้าๆของตัวเองแบบนี้กัน? ฉันหลับตาลงช้าๆพร้อมกับปล่อยให้น้ำตาตัวเองไหลลงมาด้วยหัวใจที่กำลังเจ็บปวด
'เฮ้ นี่น้องหนาวไม่เชื่อพี่จริงๆหรอ?'
'จะให้เชื่อบ้าอะไรล่ะ'
เสียงของฉันตอบกลับไปพร้อมกับหันมองหน้าร่างสูงที่อยู่ในชุดนักศึกษาหลุดหลุยดูไม่สนกฎระเบียบเท่าไหร่นักขณะที่ในมือขาก็ถือดอกไม้ช่อใหญ่ที่เจ้าตัวบอกว่าจะเอาให้ฉัน...มันเป็นสิ่งที่เขาอยากให้หลังจากที่เราคุยกันมานานหลายเดือน
'นี่พี่พู
