วันต่อมา
06.15 น.
ฟึ้บ...
ฉันลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมือขึ้นแตะที่ดวงตาตัวเองเบาๆเพราะรู้สึกว่ามันกำลังบวมจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อวานนี้ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะลุกขึ้นนั่งที่เตียง...ให้ตาย นี่ไม่ใช่เตียงฉันนิฉันกำลังนอนอยู่ที่เตียงของเกรย์
พรึ่บ!
ฉันลุกขึ้นยืนทันทีพร้อมกับมองไปรอบๆห้องอย่างทำอะไรไม่ถูกก่อนจะจัดการพับผ้าห่มและจัดเตียงให้เข้าที่ด้วยความเกรงใจ และหลังจากที่ฉันจัดทุกอย่างเสร็จฉันก็เดินออกมาข้างนอกห้องของเขาช้าๆพร้อมกับสอดส่องสายตาหาเจ้าของบ้านไปด้วย
"ทำไมไม่มีใครอยู่เลยล่ะ..."
หรือเพราะฉันตื่นสายไป บ้านี่เพิ่งจะหกโมงไม่ใช่รึไง...ฉันหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่อีกครั้งเพื่อความมั่นใจก่อนที่ตัวเองจะขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงงๆเพราะมันเพิ่งจะหกโมงจริงๆ ฉันยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองอย่างงงๆก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องของเขาอีกครั้งและเดินไปห้องน้ำล้างหน้าล้
