ไม่มีใครสามารถให้คำตอบกับเธอได้ พวกเขาได้แต่มองเธอกับกุลวดีร้องไห้เหมือนใจจะขาด สามหนุ่มมองหน้ากันด้วยความลำบากใจ แต่พวกเขาก็พูดอะไรไม่ออก จนกระทั่งประตูห้อง ไอ.ซี.ยู. เปิดออกพนักงานก็เข็นร่างที่ไร้วิญญาณของกุลวุฒิออกมา
“คุณกุล...คุณกุลขา คุณได้ยินหนูมั้ยคะ หนูอยู่ตรงนี้กับคุณแล้ว คุณกลับมาหาหนูนะคะ กลับมาหาพวกเราทุกคน”
เธอโผเข้าไปจับมือที่โผล่ออกมาจากผ้าขาว ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดผ้าคลุมนั้นออกเพราะไม่อาจทำใจได้ แต่มือเขาที่เย็นเฉียบก็บอกเธอว่าเขาคงไม่กลับมาหาเธออีกแล้ว
“ปีใหม่ อย่าทำแบบนี้เลยนะ ปล่อยไอ้กุลมันจากไปอย่างสงบนะครับ อย่าทำให้มันต้องเป็นห่วงมากไปกว่านี้เลย”
อาทิตย์กับจิณณ์รีบดึงตัวของปณิสราออกมาเพื่อให้เจ้าหน้าที่ได้ทำงานของพวกเขาต่อไป แต่หญิงสาวก็ยังพยายามจะวิ่งตามชายคนรักของเธอไป เธอดิ้นรนจนหมดแรงไม่นานก็เป็นลมล้มพับไปต่อหน้าทุกคน
โกดังร้างแห่งหนึ่งย่านชานเมือง
เสี่ยพธูเด
