“ปีใหม่ใช่มั้ยครับ”
“เอ่อ...คุณคือ...วิทย์ ใช่วิทย์รึเปล่าคะ”
“ใช่แล้วล่ะวิทย์เอง บ้านปีใหม่อยู่แถวนี้เหรอครับ ถึงมาเที่ยวตลาดนัดตรงนี้น่ะ”
“ไม่ใช่หรอกจ้ะ พอดีสามีพามาน่ะ แล้ววิทย์ล่ะมากับใครเหรอ”
“วิทย์พาลูกมาเที่ยวน่ะ ส่วนแม่ของลูก...ทิ้งพวกเราไปนานแล้วล่ะ”
“อ้าวเหรอจ๊ะ เสียใจด้วยนะ แล้วไม่หาแม่ใหม่ให้ลูกล่ะ”
“ไม่กล้ารักใครแล้วล่ะปีใหม่ เรียกว่าเข็ดก็ได้มั้ง แล้วปีใหม่ล่ะมีลูกหรือยัง”
“มีแล้วจ้ะ แฝดชายหญิง อยู่ตรงนั้นน่ะ”
เธอชี้ไปยังเด็กแฝดทั้งสองที่เอาแต่จ้องมาทางเธออย่างหวงแหนไม่ต่างจากคนเป็นพ่อที่แทบจะกระโดดลงจากม้าหมุนเมื่อเห็นว่าภรรยาไม่ได้อยู่ตามลำพัง
“ท่าทางสามีของปีใหม่จะหึงวิทย์แล้วมั้ง จ้องตาเขม็งเชียว ว่าแต่ใช่คนเดียวกับที่วิทย์เคยเจอเมื่อสิบปีก่อนรึเปล่า”
“ใช่จ้ะ คนเดียวกันนั่นแหละ”
“รักกันมั่นคงจังเลยเนาะ น่าอิจฉาจัง”
“อย่าอิจฉาปีใหม่เลยจ้ะ อีกหน่อยวิทย์จะต้องได
