“อยากติดคุกมากขนาดนั้นเลย?” เขาแสยะยิ้มอย่างสมเพช
“ก็ดีกว่าโดนฆ่าตัดตอนนะครับ”
“ไม่ต้องกลัวหรอกว่ามึงจะไม่ได้เข้าคุก แต่ก่อนจะเข้าไป กูมีงานพิเศษให้พวกมึงทำ”
“งะ...งานอะไรเหรอครับ”
“โทรหาเจ้านายของมึงแล้วบอกมันว่างานสำเร็จแล้ว”
“อะไรนะครับ”
“ทำตามที่กูบอกแล้วกูรับรองว่ามึงสองคนจะไม่โดนฆ่าตัดตอนแน่นอน อ้อ อย่าลืมเปิดลำโพงให้กูได้ฟังเสียงมันชัดๆ ด้วยล่ะ แล้วพูดตามที่กูบอกทุกคำ ห้ามตกหล่นแม้แต่คำเดียว”
“ครับเสี่ย ผมจะทำตามที่เสี่ยบอกทุกอย่างเลยครับ”
“ดี” กุลวุฒิบอกสิ่งที่พวกมันต้องพูดกับเสี่ยพธูก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้กับมัน แล้วมันก็ต่อสายไปหาเสี่ยพธูเพื่อทำตามคำสั่งแม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ก็ตาม รอสายอยู่ไม่นานอีกฝั่งก็กดรับ
(“ไงวะ สำเร็จรึเปล่า”) เสียงของเสี่ยพธูดังมาตามสาย
(“ครับเสี่ย ผมเก็บมันให้เสี่ยเรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวเสี่ยรอดูข่าวในทีวีได้เลยครับ”)
(“ฮ่าๆๆ ดี ดีมา
