เช้าวันใหม่
มือหนาวาดไปข้างลำตัวเพื่อจะดึงคนตัวอุ่นมากอดเอาไว้เหมือนเมื่อคืน แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียก่อนจะหันไปมองข้างกายก็ไม่เห็นแม้เงาคนที่ทำให้เขาหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่ตลอดทั้งคืน
“ไปไหนนะ” เขาขยับตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะยกมือขึ้นสางผมตัวเองลวกๆ แล้วก้าวลงไปจากเตียง แต่ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหน เขาก็เห็นเงาร่างของเธอในชุดเสื้อคลุมยืนอยู่ที่ระเบียง
กุลวุฒิเดินไปตามทิศทางนั้นแล้วกอดเธอจากด้านหลัง
“ตื่นแล้วเหรอคะ” เธอหันมาส่งยิ้มหวานให้
“ตื่นเพราะเมียหาย แล้วมาทำอะไรตรงนี้ครับยังเช้าอยู่เลยนะ”
“ตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นค่ะ สวยมากเลยเห็นมั้ยคะ” เธอชี้ไปยังพระอาทิตย์ดวงโตที่กำลังโผล่พ้นจากพื้นน้ำเบื้องหน้า
“ไม่เห็นสวยเลย เมียพี่สวยกว่าตั้งเยอะ” เขาบอกอย่างเอาใจพร้อมกับจูบไซ้ไปทั่วซอกคอหอมกรุ่น เล่นเอาเธอขนลุกเกรียวไปหมด
“อื้อ...อย่าซนสิคะ เมื่อคืนก็ได้ไปตั้งเยอ
