“ตอนที่พี่ได้เล่นกับลูกของเพื่อนๆ พี่ก็คิดมาตลอดเลยว่าเมื่อไหร่กันนะพี่จะได้มีลูกเป็นของตัวเองบ้าง ยิ่งพี่แก่ตัวมากขึ้นทุกวันก็อดที่จะกลัวไม่ได้ว่าอาจไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนเหมือนคนอื่นเค้า พอหนูบอกว่าเราจะมีลูกด้วยกัน มันเหมือนความฝันเลยครับ ฝันที่พี่ไม่กล้าฝันด้วยซ้ำ” น้ำตาหยดแรกของเขาไหลออกมาขณะที่สวมกอดเธอเอาไว้แน่น
“พี่จะต้องเป็นพ่อที่ดีมากแน่ๆ ค่ะ หนูเชื่ออย่างนั้น อ้อ หนูลืมบอกไปอีกอย่างด้วยนะคะเกี่ยวกับเรื่องลูกของเรา”
“อะไรเหรอครับ”
ปณิสรายิ้มแล้วใช้สองมือประคองแก้มสากก่อนจะกระซิบบอกเขาแผ่วเบา
“ดีใจด้วยค่ะ พี่ได้ลูกแฝด”
เพียงเท่านั้นกุลวุฒิก็ช็อกไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
“ไชโย! เสี่ยกุลจะได้ลูกแฝดแล้วโว้ย! น้ำยาของพี่ยังดีอยู่จริงๆ ด้วย แบบนี้พี่ต้องโทรไปบอกไอ้จิณณ์กับไอ้ซันก่อน มือถือพี่ล่ะ มือถือพี่อยู่ไหนนะ”
แล้วเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่
