การพบปะระหว่างคนเก่ากับคนใหม่เหมือนไฟที่โหมกระหน่ำท่ามกลางสายฝน ก่อเกิดเป็นพายุลูกโตหลังสายฟ้าฟาดลงบนพื้นโลกจนเสียงสนั่นหวั่นไหว
เพลิงกัลป์ไม่พูดอะไรนอกจากจับตามองทุกการเคลื่อนไหวของทั้งสองคน ต่อให้อยู่ในสายตาคนอายุน้อยกว่าก็ยังรู้สึกหึงจนเลือดขึ้นหน้าอยู่ดี
เพียงพายให้เตชินท์นั่งที่โซฟาห้องรับแขก ไม่ลืมที่จะหาพาขนหนูให้คนเปียกฝนได้เช็ดเนื้อเช็ดตัว รวมถึงทำนมอุ่นให้ทานข้างคนที่ยกแก้วเหล้าไม่พักอย่างคิริน
คิรินใช้หางตามองเตชินท์ พลางเพยิดหน้าแล้วยิ้มรับให้เขาที่หันมายิ้มให้ ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นไปกระซิบข้างหูเพียงพาย
“มึงกับกูเหมือนกันฉิบหายเลยว่ะ”
“อะไรวะ”
“พอเป็นเรื่องตัวเอง.. แก้ปัญหาได้หมาไม่แดกสุดๆ”
พูดจบเจ้าตัวก็ถือแก้วเหล้าเดินหนีไปอีกห้องเก็บไวน์ ทิ้งให้เพียงพายเผชิญหน้ากับเตชินท์ รวมถึงเพลิงกัลป์ที่ยืนกอดอกมองเขาอยู่
แน่นอนว่าเพลิงกัลป์ชักสีหน้าไม่พอใจ แต่พอเห็นว่าเพียงพายกำล
