“พี่พิ้ง…พี่ท้องเหรอคะ”
อลิชาโพล่งขึ้นอย่างตกใจ
พิชชารีบเอื้อมไปแย่งซองกลับมา “ยัยพอร์ช เอามานี่” เธอพูดเสียงสั่น
“พี่พิ้ง!!หนูเป็นน้องพี่นะ มีอะไรทำไมไม่บอก
หรือเห็นหนูเป็นแค่คนอื่น”
คำพูดนั้นเหมือนแทงเข้ากลางใจ พิชชาหลบตาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนถอนหายใจยาวและพยักช้าๆ
“มันไม่ใช่เรื่องที่ใครต้องรู้ ตอนนี้พี่กับเขาเลิกกันแล้ว ”
อลิชามองอย่างไม่เข้าใจ
“แต่เรื่องนี้คุณโจฮันต้องรู้สิคะ เขาเป็นพ่อเด็ก ต่อให้เลิกกันเขาต้องมีส่วนรับผิดชอบ”
เธอหันไปมองหน้าสามีเป็นเชิงถาม และโจเซฟก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“ไม่” พิชชาพูดหนักแน่น
“เราเลิกกันแล้ว เขาไม่ควรต้องมารับรู้ พี่ไม่อยากให้เขามีพันธะกันอีก ”
“แต่โจฮันรักคุณมาก ไม่เข้าใจกันก็ควรปรับความเข้าใจกันก่อน อย่าเอาแต่หนีปัญหาสิ ”
โจเซฟพูดเสียงนิ่ง ถึงเขาจะเป็นน้องเขย แต่เขาก็อายุมากกว่าเธอตั้งห้าปี ความคิดการกระทำเลยดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเยอะ
“ถ้
