“เหนื่อยรึเปล่า”
หลังซ้อมเสร็จเขาก็พาเธอมานังดื่มอะไรเย็นๆคลายร้อน
“ไม่เหนื่อยค่ะ สนุกมากกว่า ”
พิชชาพูดพลางดูดน้ำเย็นๆในขวด
“เอาไว้ถ้าผมกลับจากอิตาลี ผมจะพาคุณไปพบครอบครัวนะ”
เขายื่นมือมาจับมือเล็กเบาๆ พิชชายิ้มบางเพียงไม่กี่วันที่อยู่ด้วยกัน เขาก็อยากพาเธอไปเจอที่บ้านแล้ว
“ทำไมคุณดูรีบ เราพึ่งคบกันเองนะ ”
ปากเล็กคลี่ยิ้ม ถามเขาอย่างขวยเขิน
“ถึงจะคบไม่กี่วัน แต่ผมตามดูคุณมานาน ไม่มีอะไรที่ผมไม่รู้เกี่ยวกับคุณ หรือคุณยังไม่มั่นใจในตัวผม ”
“เปล่านะ คือ ฉันแค่ยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย”
พิชชารีบปฏิเสธ เธอแค่มองว่ามันเร็วไปนิด
“จะไม่คิดได้ไง ตอนนี้เฮียโจเซฟมีเบบี๋แล้วนะ เรา25แล้วมีเบบี๋แข่งกับเฮียเลยไหม”
เขาพูดเหมือนล้อเล่น แต่แววตาเขากลับจริงจังมาก มากเสียจนคนฟังเสียอาการ พยายามเม้มปากไว้แน่นเพราะกลั้นยิ้มไม่อยู่
“เบบ๋งเบบี๋อะไรกัน คุณคิดไปไกลแล้วนะ ”
พิชชารีบเบือนหน้าไปอีกทา
