“ป้าคะ!! คิดเงินค่ะ”
พิชชาเอนตัวพิงเก้าอี้ ตะโกนบอกแม่ค้าด้วยน้ำเสียงไม่ดังเกินไป แต่ก็พอให้ได้ยินท่ามกลางเสียงจอแจของลูกค้าโต๊ะอื่น
ป้าเจ้าของร้านเดินมาพร้อมเครื่องคิดเลข กดติกๆแป๊บเดียวแล้วเงยหน้าขึ้น “ห้าร้อยสี่สิบบาทจ้า แม่หนู”
“นี่ค่ะ” เธอยื่นแบงค์พันให้ ป้ารับไปแล้วหยิบเงินทอนส่งกลับมาให้ ก่อนพิชชาจะหันไปมองคนข้างๆ แล้วก็ต้องกลั้นหัวเราะสุดแรง
“คิกๆ”
โจฮันนั่งพิงพนักเก้าอี้ ปากสีแดงสดเหมือนเพิ่งทาลิปสติก แถมหน้าแดงจัดเพราะเผ็ด ริมฝีปากยังเผยอเล็กน้อยเหมือนพยายามหายใจเอาลมเย็นเข้าปาก
“เผ็ดเหรอคะ”เธอเอ่ยแซวพลางยื่นแก้วน้ำเย็นให้
เขารับไปดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนตอบเสียงต่ำปนแหบ “ผมไม่เคยกินอาหารที่เผ็ดทุกอย่างแบบนี้ ”
พิชชาหัวเราะคิก “แต่ก็อร่อยใช่มั้ยล่ะ”
โจฮันส่ายหน้าแต่ยกมุมปากนิดๆ “อร่อย แต่ปากผมบวมไปหมดแล้ว ”
เธอหัวเราะอีกครั้ง ก่อนลุกขึ้นโบกมือลาป้าเจ้าของร้าน ทั้งคู่เดิ
