เมื่อเสร็จจากการการเซ็นต์เอกสารสำคัญที่ The grand พิชญุตม์ก็พามนนัทธ์ธรกับน้องเพิร์ลมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านยายทวดของลูกสาวตัวอวบทันที บ้านที่เมื่อก่อนมีพื้นที่ประมาณสามงานหรือสามร้อยตารางวา ทว่าตอนนี้มีการซื้อที่ดินเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งไร่ ทำให้บ้านหลังน้อยของยายไหมมีพื้นกว้าง และมีการปลูกสร้างบ้านสไตล์มินิมอลอีกหนึ่งหลังอยู่ภายในพื้นที่รั้วเดียวกัน ห่างจากตัวบ้านหลังเดิมไม่ถึงยี่สิบเมตร
“ซาหวัดดีค่าน้ามีนคนจ๋วย น้ามีนคนจ๋วยทำไรเหยอ” เจ้าตัวอวบที่วิ่งตุต๊ะนำหน้าพ่อกับแม่มาถึงครัวด้านหลังถามน้าสาวที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหารตรงหน้า
“น้ามีนกำลังทำส้มตำปูปลาร้ากับลาบหมูให้แม่แม่น้องเพิร์ลจ้า น้องเพิร์ลกินกับน้ามีนไหม”
“ส้มตำเผ็ดๆเหยอ น้องเพิร์ลยังกิงม่ายได้หยอก น้องเพิร์ลยังเดะอยู่” น้องเพิร์ลส่ายหน้าไปมา ก่อนที่นิ้วเล็กๆจะชี้ไปที่ชามเนื้อหมูสับตรงหน้า
"พิกเหยอ? พิกอู๊ดๆ"
"ใช่จ้ะพิกอู๊ดๆ น
