"ที่ชวนเพราะอยากทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกับฉันว่างั้นเถอะ ไม่โลภมากไปหน่อยเหรอ เจอกันแค่ชาตินี้ชาติเดียวก็พอมั้ง"
"มนแค่ชวนเฉยๆค่ะ ถ้าคุณพิชไม่ไปก็ไม่เป็นไร” ที่บอกว่าทำบุญด้วยกัน เธอหมายถึงเขากับมารดาไหม ไม่ได้หมายถึงเธอซะหน่อย แล้วที่บอกเจอชาตินี้ชาติเดียว รู้ได้ไงว่าชาติก่อนเราไม่ได้เจอกัน อาจจะเป็นเขาก็ได้ที่อ้อนวอนขอความรักจากเธอ
“ฉันไม่ว่าง”
“ค่ะ มนบอกแล้วไงคะว่าแค่ชวนเฉยๆ” ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ไม่ว่างก็แค่ไม่ไป
"เมื่อกี้เธอกับแม่กินอะไรกัน?"
“คะ? อ้อ...ข้าวต้มมัดค่ะ” มนนัทธ์ธรค่อนข้างแปลกใจ ไม่คิดว่าเขาจะมองเห็น เพราะจุดที่เขาเดินผ่านกับจุดที่เธอกับมารดาเขานั่งถือว่าไกลกันพอสมควร ถ้าไม่ตั้งใจมองจริงๆก็ไม่น่าจะสังเกตุเห็น ซึ่งเมื่อกี้เธอไม่เห็นเขามองเลยไง ก็เลยแปลกใจ
“ยังเหลืออยู่หรือเปล่า?”
“ยังเหลืออีกเยอะเลยค่ะ คุณพิชจะกินใช่ไหม? มนจะได้ลงไปเอามาให้ กินกับกาแฟ” เป็นอีกค
