“เรียนจบแล้ว? มาสมัครงานที่นี่เหรอ?”
“ใช่ค่ะ เอชอาร์นัดมาสัมภาษณ์” มนนัทธ์ธรไม่คิดว่าคุณหญิงพิมพรจะจำเธอได้ ทว่าท่านจำได้ และยังทักทายเธอด้วยน้ำเสียงอบอุ่นไม่ต่างจากวันนั้น
สี่เดือนอาจจะไม่ไช่ระยะเวลาที่นาน แต่ทว่าถ้าคนไม่ใส่ใจก็สามารถลืมได้ง่ายๆ เช่นกัน
“เปิดรับตำแหน่งอะไรเหรอ?”
คำถามนี้ท่านไม่ได้ถามเธอ แต่ถามฝ่ายเอชอาร์ที่ยืนอยู่ข้างเธอ ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่โทรนัดเธอให้มาสัมภาษณ์
“เจ้าหน้าที่ฝ่ายบัญชีอาวุโสแทนคนเก่าที่ลาออกค่ะ”
“งั้นก็ต้องเป็นคนที่มีประสบการณ์สิ”
“ใช่ค่ะ ทางหน่วยงานก็รีเควสมาแบบนั้น พี่เหมียวที่เป็นผู้จัดการฝ่ายบัญชีก็ร่วมสัมภาษณ์เองทุกคน ยังบ่นเสียดายที่น้องเขาไม่มีประสบการณ์ อีกอย่างบ้านน้องก็อยู่ใกล้ๆกับตลาดนี่เอง” ตอนแรกเธอเองก็ปัดห้ามไปเหมือนกัน แต่พอเห็นที่อยู่ใกล้ตลาดก็เลยลองเรียกมาสัมภาษณ์ดู
“ก็เด็กเพิ่งจบใหม่จะมีประสบการณ์ได้ยังไง”
“คุณหญิงรู้จักน้องมนน
