“ แหม ทวงบุญคุณเชียวนะ อยากได้อะไรล่ะ ”
เขาไม่ตอบ หากพลิกตัวขึ้นมาเป็นฝ่ายอยู่เบื้องบน ร่างสูงใหญ่ทับคร่อมเธอไว้หมดสิ้น สองมือสองขาของพราวพธูถูกยึดตรึงติดกับเตียง สายตาคมกล้าวาดโลมไล้ไปทั่วกายขาวอวบเย้ายวนอย่างหื่นกระหาย
“ อยากได้คุณหนู อยากเอา เอาไม่ให้ได้พัก ให้ไอ้ราชย์หรือเปล่า ยอมไอ้ราชย์ไหม ” สายตาคมกล้าจ้องมอง สายตานั้นที่มีพลังเหลือล้น หลอมละลายให้คนใต้ร่างยอมพลีแล้วซึ่งกายและใจ เธอเผยอปากตอบเบา ๆ ด้วยเสียงสั่นพร่าเพราะเพลิงคุโชนในแววตาคู่นั้นมันกำลังวิ่งพล่านในกายสาว
“ ยอม ยอมแล้ว ยอมทุกอย่าง... ”
แล้วเพลิงร้อนนั้นก็ลุกโชนเผาผลาญทั้งสองอย่างร้อนแรง หลายครั้งหลายครามิหยุดหย่อน ตราบจนอุษาสางแห่งวันใหม่จึงค่อยมอดมลายไปด้วยความอ่อนเพลีย ก่อนหลับใหลไปในอ้อมกอดของกันและกันในที่สุด
***
จากการเคี่ยวกรำทำศึกกับราชย์ทั้งคืน
