อีกชั่วโมงถัดมา พราวพธูก็ถูกเขย่าปลุก
“ คุณหนูครับ ถึงที่หมายแล้ว ” เธอลืมตาอย่างงัวเงีย ขณะที่เขาชำระเงินค่าแท็กซี่
“ ไปครับ ” เขาพูด พลางลงไปจากรถ แล้วเปิดประตูอ้าค้างให้เธอเดินลงมาตาม
“ ที่ไหนเนี่ยราชย์ ” เธอว่าพลางกวาดสายตามองรอบ ๆ บริเวณที่มีร้านค้าและบ้านคนห่าง ๆ ที่อยู่ท่ามกลางทุ่งนา
“ บางบัวทองไงครับ ”
“ ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่า ใกล้กรุงเทพฯ แค่นี้แต่ยังมีทุ่งนา มีธรรมชาติแบบนี้อยู่ด้วย ”
“ บางทีคุณหนูอาจจะโฟกัสไปที่ความเจริญมากกว่าสิ่งเหล่านี้เลยไม่ได้สนใจมัน โน่นครับ เห็นป้ายรีสอร์ทโน่นไหมเราจะไปพักกัน ” เขาพูดพลางชี้ให้เธอมองที่ป้ายฝั่งตรงข้าม เขียนว่า ‘ กลางทุ่ง ’ ด้านหลังนั้นมีบ้านไม้น็อคดาวน์หลังเล็ก ๆทาสีฉูดฉาดสลับกันราวกับขนมชั้น ตั้งเรียงกันประมาณสิบหลัง หากเป็นเมื่อก่อนพราวพธูอาจจะโวยวายว่ามันไร้รสนิ
