ร่างสูงโปร่งเดินวนไปเวียนมาที่ห้องรับแขกราวกับหนูติดจั่นในสภาพยับเยิน เขากลับมาถึงบ้านเพียงลำพังหลังจากที่ออกไปร่วมงานแต่งงานกับคุณหนูพราวพธูและราชย์ผู้เป็นคนขับรถ พยายามติดต่อเสี่ยพธินแต่ก็ติดต่อไม่ได้
เหล่าคนรับใช้และบอดี้การ์ดที่เหลือทั้งหลายจ้องมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ แปลกจนเขาอดรนทนไม่ไหว
“ มองอะไรกันนักหนาวะ มองเหมือนกับว่าฉันเป็นคนสั่งไอ้พวกนั้นไปลอบฆ่าคุณหนูอย่างนั้นแหละ แล้วติดต่อเสี่ยกันได้สักคนหรือยัง ”
“ ก็มันน่าแปลกใจไหมล่ะคะ ไปก็ไปด้วยกัน แต่คุณภาคกลับมาอย่างรอดปลอดภัย คุณหนูกับภาคจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ ” ป้าพิไล แม่บ้านที่รับใช้เสี่ยมานานเป็นคนเอ่ยขึ้น ทุกคนในบ้านรวมไปถึงเสี่ยให้เกียรตินางที่สุดเพราะถือเป็นคนเก่าคนแก่ คำพูดนั้นทำให้ภาคเดือดทันที
“ ป้าพิไล จะพูดจะจาอะไรก็ให้ระวังปากหน่อยนะ ไม่ใช่ถือว่าเป็นคนเก่าคนแก่แล้วจะมาพูด
