อลิศล้มตัวลงซบที่ไหล่เขาทันทีเพราะความอ่อนเพลียจากความปวดท้อง เขาเก็บของของเธอเข้าไปในกระเป๋าและเริ่มเก็บของของตัวเองระหว่างที่เธอนอนพักอยู่ที่เตียง เมื่อเสร็จแล้วเขาจึงโทรให้พนักงานมาช่วยยกกระเป๋า ส่วนเขาต้องอุ้มเธอออกมาจากห้องพักและพาไปที่รถ
“รอเดี๋ยวนะผมจะปรับเบาะให้”
“อือ….หมอ….”
“ยังปวดอยู่เหรอ”
“อลิศหิว”
“งั้นรีบไปกันเถอะ วันนี้อาหารทะเลก็งดก่อน…อะไร”
เขาถามเมื่อเธอเกาะแขนเขา
“อาหารทะเลไม่น่าจะทำให้ปวดท้องนะคะ อลิศอยากกินข้าวผัดปูค่ะ”
“ก็ได้ ๆ งั้นปล่อยมือก่อนจะได้รีบไป”
เธอปล่อยให้เขาจัดการเลื่อนเบาะไฟฟ้าในรถหรูให้เอนลงเพื่อจะได้นอนสบาย ๆ เขาเอาเสื้อสูทของเขามาห่มให้เธอแทนผ้าห่มเพราะในรถของเขาไม่มีของพวกนี้เลยนอกจากกระเป๋ายาและสูทสำหรับออกงานฉุกเฉิน
ร้านอาหารริมทะเล
“…อากาศดีจัง ลมข้างนอกก็น่าจะเย็นสบาย ทำไมเราไม่ไปนั่งข้างนอกกันล่ะคะ ในนี้หนาวจะตาย”
“ป่วยอยู่ออกไปตากลมม
