“ไม่ล่ะค่ะ คนมันหิว หิวจนจะกินเนื้อคุณได้หมดตัวแล้วล่ะ” ปาลิดาเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ ในขณะที่แม่บ้านได้แต่มองเจ้านายของเธอต่อปากต่อคำกันอย่างมีความสุข ทั้งสองคนนี่น่ารักจริงๆ นางไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเจ้านายของนางจะมีมุมน่ารักแบบนี้ เรียกได้ว่าตั้งแต่ที่เจ้านายของนางมีความรัก ทุกอย่างก็ดูเปลี่ยนไป อย่างที่นางไม่เคยเห็นมาก่อนนั่นเอง
“งั้นก็มากินสิ กินเลยยินดีให้กิน” คำพูดสองแง่สองง่ามของเขา เล่นเอาคนตัวเล็กค้อนขวับเข้าให้ คนอะไรไม่อายฟ้าอายดินบ้างเลย งานนี้เล่นเอาคนที่เต็มไปด้วยความหมั่นไส้อย่างปาลิตาต้องส่งสายตาพิฆาตไปที่เขา ถ้าไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย มีหวังเธอจัดการเขาไปแล้ว งานนี้เธอก็เลยได้แต่สงบปากสงบคำ แล้วทำได้เพียงส่งสายตาพิฆาตให้เขานั่นเอง
“กินข้าวค่ะ ไม่ต้องพูดมาก” ปาลิดาเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ แต่ว่าชีวิตของเธอก็ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลย เมื่อก่อนเธอมีเพียงแค่ความเคร่งเครียดเท่าน
