ตอนที่ 3 ทอดสะพาน
777 คำ
“ขอโทษนะครับที่มาอยู่เป็นก้าง แต่อีกเดี๋ยวผมก็จะรีบไปแล้วครับ” อิททักทายสาวสวยตรงหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอนตัวไปมองหน้าเพื่อนแบบเนียนๆ
เพื่อนเขาเจอคนสวยมาตั้งเท่าไหร่แล้ว ความสวยอย่างเดียวเอาเพื่อนเขาไม่อยู่หรอก มันต้องมีอะไรที่พิเศษมากกว่านั้น
“ตามสบายนะคะ พี่ภัทรบอกปิ่นแล้วว่าอยู่กับเพื่อน”
“รถติดไหมครับ” ภัทรขยับตัวลุกเพื่อจัดแจงที่นั่งให้กับสาวที่นัดหมายกันไว้ ตอนแรกเขาตั้งใจจะไปรับเธอตามแบบที่ควรจะเป็น แต่ดันเป็นเธอต่างหากที่บอกว่าอยากมาที่นี่ด้วยตัวเอง เล่นตัวอย่างมีชั้นเชิง แบบนี้ก็น่าจะสนุกดีอยู่เหมือนกัน
“ไม่เลยค่ะ ว่าแต่พี่ภัทรรอนานไหมคะ”
“คุยกับไอ้อิทรอน่ะครับ รอนานกว่านี้ก็รอได้”
“ปิ่นคงไปอยู่ที่โน่นนานไปหน่อย และอีกอย่างอะไรที่นี่ก็เปลี่ยนไปเยอะอยู่เหมือนกัน ปิ่นน่าจะต้องปรับตัวนานเลยค่ะ”
“มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะครับ”
“คุณแม่บอกว่าพี่ภัทรงานเยอะแล้ว ปิ่นไม่กล้ารบกวนเลยค่ะ”
“ไม่กวนเลยครับ พี่เต็มใจมาก ถ้าอยากจะทำอะไรหรืออยากไปไหนไว้ลองบอกพี่ละกัน” ไฮโซสาวยิ้มหวานพลางตวัดขาขึ้นไขว้ห้าง อวดเรียวขาขาวสวยให้หนุ่มตรงหน้ามองตาปรอย
พี่ภัทรที่คุณพ่อคุณแม่ของเธอเล็งไว้สำหรับตำแหน่งว่าที่ลูกเขย หล่อเหลาหาตัวจับได้ยาก สูงหล่อ มีเสน่ห์จนใจสั่น และระดับเสือผู้หญิงตัวฉกาจที่อาจจะผ่านสนามรักมาจนเจนสนาม เธอต้องสวยเด่นและแพงกว่าผู้หญิงพวกนั้นเท่านั้น ภัทรถึงจะสนใจเธอ
“กูไม่กวนมึงแล้วดีกว่า” อิทวางแก้วในมือลงพลางกระซิบบอกเพื่อน
“มึงจะไปไหน”
“ไม่ใกล้ไม่ไกลจากแถวนี้หรอก”
“เจอเป้าหมาย?”
“เปิดทางให้มึงต่างหากล่ะ” ที่จริงก็ไม่ได้รู้สึกดีกับคำพูดนี้มากนัก เพราะเวลาที่พูดเขาดันนึกถึงใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กมัน เด็กที่เพื่อนเขาเลี้ยงไว้ออกจะน่ารักขนาดนั้น เด็กมันนิสัยดี ขี้อ้อนจนคนที่เผลอมองใจอ่อน ลึกๆ เขาก็ไม่ได้อยากเห็นเด็กของเพื่อนเสียใจ แต่เขาทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้อยู่แล้ว เพื่อนเขาเลือกทุกอย่างด้วยตัวเอง
อิทเดินเลี่ยงออกมาจากตรงนั้นก่อนจะหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองเพื่อนอีกครั้ง ดุนลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้มขณะใช้ความคิดเงียบๆ
ระหว่างให้เพื่อนมีอนาคตที่ดี กับผู้หญิงที่เหมาะสมกับมัน
กับการปล่อยให้เพื่อนอยู่กับผู้หญิงตัวเล็กตัวน้อยคนหนึ่งที่เขารู้ดีว่ามันมีความสุขจนล้น
เขาควรเลือกแบบไหน?
แต่คำถามนี้แม่งตอบยากฉิบหาย ทำไมตัวเลือกทั้งสองตัวเลือกถึงไม่หยุดอยู่ที่ผู้หญิงแค่คนเดียวด้วยวะ แบบนี้เขารอปวดหัวเป็นเพื่อนไอ้คุณภัทรเลย
“คิดไว้หรือยังครับว่ากลับมารอบนี้จะทำอะไร”
“ปิ่นยังไม่มีเป้าหมายอะไรเลยค่ะ รู้อย่างเดียว คือคุณพ่อคุณแม่จะให้แต่งงานกับคนที่เหมาะสม นั่นคงเป็นพี่ภัทร” ไฮโซปิ่นยิ้มหวาน
“แล้วปิ่นโอเคกับเรื่องนี้หรือเปล่าครับ คุณพ่อคุณแม่บังคับหรือเปล่า”
“ปิ่นเข้าใจเหตุผลของคุณพ่อคุณแม่ดีค่ะ” คนอย่างเธอไม่มีใครบังคับอะไรได้อยู่แล้ว มันขึ้นอยู่ที่ว่าเธอจะทำหรือเปล่า และผู้ชายที่ต้องแต่งงานด้วยดันเป็นคนที่เธอเคยแอบชอบมานานแล้วด้วยนี่สิ
“เป็นเด็กดีจังเลยนะครับ”
“แล้วพี่ภัทรล่ะคะคิดยังไงกับเรื่องนี้”
“พี่เองก็เข้าใจทุกอย่างดีเหมือนกัน”
“ต่อให้คนคนนั้นจะไม่ใช่ปิ่นก็ตามเหรอคะ”
“พี่รู้ครับว่าปิ่นคือคนที่คุณแม่ของพี่เลือกแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่เราดื่มกันเสร็จ พี่ภัทรไปส่งปิ่นหน่อยได้ไหมคะ คืนนี้ปิ่นอยากกลับไปนอนที่คอนโด” ไฮโซสาวทอดสะพานเต็มที่ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว เธอต้องได้ครอบครองผู้ชายคนนี้แต่เพียงผู้เดียว
“นะคะพี่ภัทร คืนนี้ไปส่งปิ่นหน่อยนะ”
“ได้สิครับ ไม่ว่าปิ่นจะอยากให้พี่ไปส่งที่ไหน พี่ไปส่งได้ทุกที่อยู่แล้วครับ”
——————————————————————
แอบชอบเขาอยู่แล้วอ่ะนะ ต้องได้เป็นที่หนึ่งเท่านั้น แล้วแบบนี้ยัยน้องเอมจะรับมือไหวไหมนะ
- ผู้เขียน
