“เป็นไง วอลเปเปอร์ที่ได้ไปใช้ได้ผลไหม” น้อยหน่าเอ่ยถามขณะนั่งรอก๋วยเตี๋ยวภายในร้านที่อยู่ริมฟุตบาท ไม่ได้หรูหรา แต่ว่ารสชาติของร้านนี้อร่อยและถูกปากมาก มันเลยกลายเป็นร้านประจำระหว่างคนทั้งสองคนไปโดยปริยาย
“ไม่รู้อ่ะ แรกๆ ก็ตั้งใจเปลี่ยนเพื่อความสบายใจ” เลยบอกไม่ถูกว่ามันได้ผลไหม
“แล้วมันสบายใจขึ้นไหม”
“มันก็เป็นสองความรู้สึกอ่ะแหละ ก็ทั้งสบายใจและใจหายในเวลาเดียวกัน” เอมยิ้มบางขณะตอบเพื่อน จากนั้นก็ก้มต่ำเพื่อมองภาพวอลเปเปอร์ของมือถือที่มันไม่ใช่รูปของคุณภัทรอีกต่อไป
“เขาจะแต่งงานจริงๆ เหรอเอม”
“อือ ผู้หญิงที่จะมาอยู่ข้างเขาต้องเป็นคนที่เหมาะสมและคู่ควรกับเขาเท่านั้น ซึ่งมันไม่ใช่ฉันไง อย่างฉันเนี่ยจะให้เอาอะไรไปสู้เนอะ”
“แล้วอยู่ด้วยกันมาตั้งสามปี มันไม่ได้ทำให้คุณภัทรของแกรักแกบ้างเลยเหรอ” เอมเหม่อไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็จำต้องยอมรับความจริงด้วยการยิ้มและยอมรับออกมา
“คงงั้นแหละ
