ตอนที่ 5 เด็กเลี้ยงคนโปรด
928 คำ
ร่างบางบนเตียงบีบโทรศัพท์ในมือจนแสงไฟจากหน้าจอลดลงจนภายในห้องถูกปกคลุมด้วยความมืดอีกครั้ง เอมิกาหลับตาลงอย่างเชื่องช้า พยายามสูดลมหายใจเข้าออกหนักๆ ควบคุมความรู้สึกที่มันกำลังรบกวนอยู่ในตอนนี้ แต่สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้กับความรู้สึกทุกอย่าง ต้องเปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วมองภาพที่ถูกส่งมาก่อนหน้านั้นไม่กี่นาที
คุณภัทรออกจากผับพร้อมกับไฮโซคนนั้น ต่อให้เธอจะอยากไว้ใจคนของเธอแค่ไหน แต่ภัทรย้ำตลอดว่าเขาต้องแต่งงาน หากคนทั้งคู่เข้ากันได้ดี ผู้หญิงคนนั้นก็จะเป็นตัวจริงของคุณภัทร นั่นแปลว่าอะไรก็ย่อมเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น
แต่เธออยู่กับเขาด้วยความรักมาถึงสามปี เธอทนปล่อยเขาไปเลยไม่ได้แน่ เธอรักของเธอ รักมาโดยตลอด สุดท้ายเธอก็คงต้องสู้จนสุดทาง
Aimee : คุณภัทร เอมปวดท้อง
Aimee : เอมจะไปโรงพยาบาลนะคะ
หลังจากที่ส่งข้อความ เจ้าของข้อความเองก็รอจนหงอยเมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบกลับ ในขณะที่ในหัวมันกำลังสร้างภาพหลอนตอนที่คุณภัทรอยู่กับผู้หญิงคนนั้นในอกก็แทบจะไหม้ และก่อนที่เธอจะทนไม่ไหวอีกต่อไป เสียงข้อความกลับดังขึ้นเพื่อต่อชีวิตของเธออีกครั้ง
Phat : เป็นอะไรมากหรือเปล่า ไหวไหมเอม
Aimee : ปวดมาเป็นชั่วโมงแล้วค่ะ
Phat : แล้วทำไมถึงไม่รีบบอกผม
Aimee : เอมกลัวรบกวนคุณภัทรค่ะ แต่ตอนนี้เอมไม่ไหวจริงๆ
เด็กดื้อตาใสพิมพ์ข้อความกลับไปพร้อมกับยิ้มมุมปาก เธอเชื่อว่าหลังจากประโยคนี้เขาจะตอบกลับมาว่าจะรีบมาหาเธอทันที และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
Phat : ผมกำลังกลับ
Phat : ถ้าเอมไม่ไหวรีบโทรบอกผมนะ
ใบหน้าสวยจัดคลี่ยิ้มหวาน ภัทรทนอยู่กับเธอเพราะเหตุผลอะไรเธอไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ เธอรู้จุดอ่อนของเขาดีที่สุด อะไรที่เขาชอบ และอะไรที่เขาไม่ชอบ เธอจำได้ดี
เสียงฝีเท้าหนักๆ ก้าวเข้ามาในเพนต์เฮาส์หรูหลังจากที่อ่านข้อความจากคนของเขาไม่ถึงยี่สิบนาทีด้วยซ้ำ ร่างสูงพับแขนเสื้อขึ้นลวกๆ ก่อนจะก้าวไปที่เตียงทันที
“เป็นยังไงบ้างเอม ยังปวดอยู่ไหม”
“ตอนแรกปวดมากเลยค่ะ แต่เหมือนตอนนี้มันจะเบาลงแล้ว อยู่ดีๆ ก็ปวดค่ะคุณภัทร”
“เป็นรอบเดือนหรือเปล่าเอม แต่ปกติก็ไม่ปวดไม่ใช่เหรอ หรือมาปวดช่วงหลังๆ” ภัทรรู้ทุกอย่างที่เป็นเธอ ในเมื่อความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่มันดีมาโดยตลอด แล้วเธอจะปล่อยเขาไปได้ยังไง
“ไปหาหมอเลยไหม” ภัทรก้าวขึ้นไปบนเตียง คว้ามือขาวผ่องมากุมเอาไว้พลางสบตากับคนตัวเล็กที่นั่งรอหน้าหงอย
“แปลว่าเอมทนปวดอยู่ในห้องคนเดียวตอนที่ผมไม่อยู่งั้นเหรอ” แววตาคนถามอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่เขากำลังทำความรู้จักกับผู้หญิงอีกคน มันดันเป็นช่วงเวลาที่เธอต้องทนปวดท้องอยู่คนเดียวงั้นเหรอ
“ตอนคุยกับคุณภัทรเอมปวดนิดหน่อยค่ะ ตอนนั้นเลยไม่อยากรบกวน”
“ทีหลังไม่เอาแบบนี้นะเอม คุณเป็นอะไรคุณก็ต้องบอกผม อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องทนเจ็บอยู่แบบนี้เข้าใจไหม” ต่อให้จะดุแค่ไหนแต่พอรู้ว่าเขาดุเพราะความห่วงใยหัวใจดวงน้อยมันก็ฟูฟ่อง
“เอมกวนคุณภัทรไหมคะ คุณภัทรเสร็จธุระหรือยัง” มือขาววางทับมือใหญ่อีกที แววตาออดอ้อนจนคนมองอยู่ใจอ่อนยวบ
“ออกไปดื่มกับเขานิดหน่อย ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น”
“เอมเชื่อคุณภัทรค่ะ” เธอเชื่อใจเขามาโดยตลอด ไม่ว่าเขาจะบอกเธอแบบไหน เธอเองก็พร้อมที่จะเชื่อเขาหมดหัวใจ และต่อให้กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงที่ปะปนอยู่บนเนื้อตัวของเขาในตอนนี้มันจะรบกวนจิตใจของเธอมากแค่ไหนก็เถอะ อะไรทนได้เธอก็จะทน ขอแค่พื้นที่ตรงนี้ยังเป็นของเธอและเขาตลอดไป เท่านั้นที่เธอต้องการ
“เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวผมพาไปหาหมอ” เอมมิกาพยักหน้ารับ ยอมปล่อยให้คนตัวโตปลดเปลื้องชุดนอนตัวเก๋จนร่างบางเปลือยเปล่า และปล่อยให้เขาใส่ชุดลำลองง่ายๆ บนตัวเธอแทน
ภัทรอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปที่ลิฟต์เพื่อตรงดิ่งไปยังชั้นจอดรถ สายตาหลายคู่หันมามองด้วยความสนใจ แต่ไฮโซหนุ่มกลับปล่อยผ่าน ไม่ได้แคร์หรอกความคิดของเจ้าของสายตาเหล่านั้นจะมองยังไง
“เอมเดินเองก็ได้นะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ปกติผมเองก็อุ้มเอมออกจะบ่อย และตอนนี้เอมก็ป่วยอยู่ ทำไมผมจะอุ้มเอมไม่ได้”
“คุณภัทรของเอมน่ารักที่สุดเลยค่ะ”
“ปวดท้องอยู่แท้ๆ ยังจะมายิ้มหวานให้ผมอีกเหรอ”
“ก็คุณภัทรของเอมน่ารักนี่คะ น่ารักที่สุดในโลก” ไม่ว่าเปล่า คนตัวเล็กเอียงใบหน้าซบแผงอกกว้าง แขนเรียวคล้องกอดอย่างออดอ้อนพลอยให้คนตัวโตยิ้มตาม
—————————————————————
อ่านจบแล้ว ขอคนละ 1คอมเมนต์ เพื่อเป็นกำลังใจให้กันนะคะ 🫶🏻
- ผู้เขียน
