“ให้มันได้แบบนี้สิวะ” ภัทรยกมือขึ้นยีผมตัวเองอย่างหงุดหงิดก่อนจะปรี่ไปคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
พยายามใช้น้ำเย็นๆ ราดไหลลงมาตั้งแต่ศีรษะเพื่อขับไล่ความรู้สึกหลากหลายที่มันกำลังรบกวนเขาอยู่ในตอนนี้ แต่วินาทีที่หันไปบีบสบู่เหลวใส่มือ แค่ได้กลิ่นที่คุ้นเคยใบหน้าสวยหวานในตอนที่เปื้อนคราบน้ำตาก็ฉายชัดอยู่ในหัว ครู่หนึ่งที่ดวงตาคมกริบวูบไหวลง สุดท้ายภัทรก็ทำได้เพียงสะบัดศีรษะแรงๆ แล้วรีบล้างสบู่เหลวออกจากมือทันที
ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาสามปี ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้เลยสักครั้ง ถือว่านี่คือครั้งแรกที่เอมโวยวายและเอาเรื่องเขา ไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้เขาอธิบายอะไรเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่เธอเคยน่ารักและมีเหตุผลมากกว่านี้ ครั้งนี้ดูไม่ใช่เอมเลย
ภัทรสวมผ้าขนหนูรอบเอวสอบพอหมิ่นเหม่พลางสาวเท้าออกมาจากห้องน้ำ ปรายตาออกไปบริเวณผนังกระจกที่มองเห็นทิวทัศน์ด้านนอกอย่างชัดเจนส่งผลให้เขานิ่วหน้าเล็กน้อย
