57
[PUNPANG]
การรอคอย สิ้นสุด
"คุณปั้นแป้งกินอะไรหน่อยนะคะ" แม่บ้านยกข้าวต้มกุ้งมาให้ กลิ่นมันหอมดีแต่ฉันไม่ค่อยหิวเท่าไหร่
"พี่เจมส์คะ... ติดต่อได้ไหม"
"ไม่ได้เลยครับ หาสัญญาณใครไม่เจอด้วย อาจจะต้องรอออกจากน่านน้ำครับ" ให้ตาย... เดินทางทางเรือไม่ต่ำกว่าสิบวัน หรือไม่ก็เป็นเดือนๆ
"คุณปั้นแป้งต้องกินอะไรหน่อยนะคะ"
ฉันมองข้าวต้มก่อนจะหยิบช้อนคนไปมา ตาเหลือบมองมือถือที่วางข้างๆตัวเองตลอด และมันก็เงียบตลอดทั้งวันไม่มีการเคลื่อนไหวของเขา
จน...
หนึ่งวันผ่านไป...
สองวันผ่านไป...
วันที่สามก็ยังไม่มีข้อความจากคุณภาคิณและยังติดต่อใครไม่ได้ ฉันพึ่งยานอนหลับมาสามวันติด เฝ้าส่งเมลถึงเขาทุกๆวัน รอคอยให้เขาตอบสักที
Pp.punnara@gmail.com
To. Phakinn7.pp@gmail.com
- หนูใจจะขาดแล้วนะ หลายวันแล้วตอบกลับมาสักที-
Pp.punnara@gmail.com
To. Phakinn7.pp@gmail.com
- หนูเป็นห่วงมาก อยากให้คุณตอบ อย่
