27
[PUNPANG]
ค่อยๆเป็นไป
ฉันนั่งตัวแข็งมองหนังสือจนคุณภาคิณถอนจมูกโด่งออกจากซอกคอแล้วเดินไปห้องแต่งตัวเพื่อเข้าไปอาบน้ำ ถึงเขาจะไปแต่หัวใจฉันยังไม่หยุดเต้นโครมคราม วันนั้นไม่มีสัญญาณเตือน แต่วันนี้สัญญาณเตือนดังมาก
ฉันไว้ใจเขาว่ามันจะไม่เกินเลยไปมากกว่านั้น แต่ตัวฉันที่โดนกระทำมันควบคุมอารมณ์ยากเหมือนที่แพมแพมบอกเลย
วันนั้นฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหยุดตัวเองได้ยังไง มันไหวไปกับมือเขา เขาอ่อนโยนจนฉันไม่หลงเหลือความกลัว มีแต่กล้าเผชิญหน้า และอยากจะถึงฝั่งของตัวเองให้ได้
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันขึ้นไปนอนบนเตียงนอนฟังเสียงน้ำ สูดหายใจเข้าลึกๆขณะที่ตาจ้องมองเพดาน หรือเราควรแกล้งหลับดีจะได้ไม่เขินมาก
'แกร๊ก'
ประตูห้องแต่งตัวถูกเปิดออกมา ฉันหันไปมองโดยสัญชาตญาณ แต่ก็ต้องใจสั่นกับภาพที่เห็น เขาเปลือยท่อนบนถือผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผม ลำแขนล่ำกล้ามสวยสมส่วน
จนเราสบตากัน
"พี่กวนไหม?"
ฉันหล
