37
เก็บงาน
ปั้นแป้งไม่กล้าหันไปมองเต็มๆตา เธอค่อยๆเดินไปหาภาคิณแล้วสอดมือกอดแขนเขาไว้
"หนูกลัว..." เขาแตะมือเธอแล้วหันไปมองมือขวาที่รักษาการแทน
"ไอ้เจมส์ ไปส่งปั้นแป้งที่เพนท์เฮาส์และโทรลาโรงเรียนกับครูที่ปรึกษา"
"ได้ครับนาย"
ปั้นแป้งกำแขนเสื้อเขาแน่นแล้วกดหน้าลง สิ่งที่เห็นเมื่อครู่ภาคิณไม่อยากให้เธอเห็นเลย แต่สถานการณ์มันบีบบังคับ มือที่รวบกอดเอวผู้หญิงของเขา ทำให้เขาทนไม่ไหว
"ไปส่งหนูแล้วคุณจะไปไหนคะ จะกลับด้วยกันไหมแล้วพวกนี้จะทำยังไง"
"พี่จะจัดการเรื่องนี้ให้จบครับ หนูไปพักนะวันนี้ไม่ต้องเรียน"
ปั้นแป้งพยักหน้าแล้วค่อยๆถอนมือที่ควงแขนเขาออกมา ซึ่งขณะนั้นมาเฟียหนุ่มก้มมองมือที่สั่นระริกของเธอด้วยความเป็นห่วง จึงตัดสินใจส่งปืนให้ลูกน้องแล้วกุมมือนั้นไว้แทน
ใครกำลังจะตายไม่สน เขาจับมือปั้นแป้งไปที่รถคันสุดท้ายที่ออกจากซอยง่ายสุดแล้วลูบหัวเธอปลอบ
"กลัวเหรอครับ"
"ค่ะ มันเฉี่
