“ผมยอมแลกครับ ขอเพียงได้เมียคนเก่ากลับมา”
“ถ้าอย่างนั้น จงหลับตาแล้วห้ามลืมตาจนกว่าข้าจะบอก”
พ่อมดคาไลน์ยิ้มเย็น มองมนุษย์ผู้ไม่รู้จักพอแล้วเริ่มร่ายเวทย์ ร่างของวิทยาสั่นสะท้านไปทั้งตัว เมื่อถูกไม้คฑาวิเศษดูดดึงพลังชีวิตผ่านศีรษะไปใส่ไว้ในขวดแก้วเล็กๆ เขาหลับตาแน่นไม่กล้าลืมตาขึ้นมา แม้จะรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวก็สู้อดทน
“ลืมตาขึ้นได้แล้ว จงดื่มน้ำนี่แล้วสิ่งที่เจ้าปรารถนาจะกลายเป็นจริง”
พ่อมดคาไลน์ส่งถ้วยแก้วบรรจุของเหลวสีฟ้าใสให้วิทยา ชายหนุ่มรับมาถือไว้เขามองดูน้ำสีฟ้าที่มีไอระอุขึ้นมาแล้วกลั้นใจยกขึ้นดื่ม
พลัน... บังเกิดแสงสว่างจ้าขึ้นโอบล้อมตัวเขา วิทยาสั่นไปทั้งตัวรู้สึกเหมือนโดนลำแสงนั้นห่อหุ้มร่างกายเอาไว้จนอึดอัดไปหมดเขาเริ่มหายใจไม่ออก ทุกสิ่งรอบกายพร่าพรายไปหมดคล้ายมีไอน้ำเกาะบนดวงตาของเขา ทำให้เห็นภาพเบลอๆ ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อถูกลำแสงนั้นยกลอยขึ้นจากพื้น แล้วร่างขอ
