“คิดยังไงถึงอยากไปวัด ?” ในขณะที่กำลังขับรถอยู่ คุณป๋าก็เอ่ยถามขึ้นมา
“เรื่องของหนู”
“อ่า!! ก็แค่ตอบคำถามฉัน มันยากเย็นนักหรือไง” คุณป๋าหันมามองค้อนฉัน ส่วนฉันก็ปิดปากเงียบ
“มหาวิทยาลัยจะเปิดเมื่อไหร่ ?”
“อีกสองเดือนค่ะ”
“เธอน่าจะลองคิดดูดีๆ อีกครั้งนะเมเบล เรื่องกลับไปที่กรุงเทพ ฉันว่า….”
“ถึงทางเลี้ยวแล้วค่ะ” ฉันขัดขึ้นก่อนที่คุณป๋าจะพูดจบ จำได้ว่าป้าขาวบอกจะมีทางเลี้ยว
“ทีแบบนี้รีบขัดเชียวนะ” คุณป๋าจิ๊ปากใส่ฉัน “เมื่อไหร่จะให้อภัยฉัน ?”
“ฝันไปเถอะค่ะ” ฉันเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากจะคุยกับคุณป๋าแล้ว
สองข้างทางเต็มไปด้วยทุ่งนาแล้วก็ลายล้อมไปด้วยภูเขา บรรยากาศธรรมชาติมากๆ เลยแหละ ถนนเป็นถนนสองเลนแต่มีรถขับผ่านไปมาไม่ขาดสาย
“เฮ้อ!” จู่ๆ คุณป๋าก็ถอนหายใจออกมาเสียงดัง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจหรอก
“เฮ้อ! เฮ้อ!”
เสียงคุณป๋าถอนหายใจติดกัน ครั้งนี้ฉันหันหน้ามองคุณป๋าสายตาดุ “จะถอนหายใจ
