“ตื่นแล้วเหรอครับ”
เขากำลังยกกลับข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะอาหาร พอหันมาเห็นเธอลุกขึ้นนั่งเลยรีบขึ้นมาประคอง
“หิวหรือยังครับ...ทานข้าวเลยไหม? พี่เตรียมไว้ให้แล้ว จะได้ทานยา ตัวยังร้อนอยู่เลยนะครับ” เขาพูดพร้อมเอามือมาแตะที่หน้าผากของเธอ
แค่ก...แค่ก “ออกไปห่างๆ เดี๋ยวก็ติดไข้หรอก” เธอไอและดันร่างหนาให้ออกห่าง
“พี่ไม่เป็นอะไรหรอกพี่แข็งแรง”
“ชิ” เธอปลายตามองเขา
“ถอยไปฉันจะลุก...”
ชายหนุ่มร่างหนารีบเข้าไปประคองเธอ อย่างเป็นห่วง
“โอ๊ยยยยย...ถอยไปเถอะน่าฉันเดินไหว ฉันไม่ได้พิการนะ”
“พี่เป็นห่วงเมียหนิครับ...”
“หยุดเรียกว่าเมียซะที”
“เป็นห่วงแม่น้องเดปก็ได้” เขาทำเสียงอ้อนและมองหน้าสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า
เธอถอนหายใจให้กับคนที่เอาแต่ตื๊อเธอไม่หยุด ก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะกินข้าว
ดินยิ้มออกที่เธอสนใจอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้
เขารีบตักข้าวให้เธอ และนั่งมองเธอกิน
“มองอะไร...และไม่กินหรือไง?”
“กิน
